บางคนก็คิดว่า “ถ้าไม่มีเราสักคนจะเป็นยังไง” บางคนก็คิดว่า “แม้ไม่มีเรา เขาก็อยู่กันได้” ว่าด้วยเรื่องการทำงาน ถ้าคุณกำลังจะลาออก ความคิดคุณจะเป็นแบบไหน? ถ้าไม่มีเราเขาทำงานกันได้ไหม? หรือ เราการทำงานของเราสำคัญหรือเปล่านะ?

“งานทุกงานสำคัญ” ประโยคที่หลายคนแคลงใจ ยิ่งในการทำงานที่ต้องจบไปวันต่อวัน เราทำงานนี้ไม่เห็นมีค่า มีความหมายอะไร ซ้ำรายได้ที่รับก็ยังสะท้อนให้รู้สึกด้วยอีก แน่นอนว่ามันย่อมรู้สึกว่า “ไม่สำคัญ”

แต่ถ้าเราอยู่ในสถานะผู้ว่าจ้างเมื่อใด เราอาจกล้าบอกได้ว่าทุกงานสำคัญจริง ๆ เพราะไม่มีนายจ้างใดอยากเสียเงินให้ใครฟรี ๆ ทั้งที่ไม่มีหน้าที่อะไร เพียงแต่อาจมีการลำดับความสำคัญไม่เท่ากันบ้างย่อมเป็นธรรมดา แต่ให้บอกว่าไม่สำคัญเลย เป็นไปได้ยาก

ถึงตรงนี้เราอาจคิดได้อีกแหละว่า ก็สำคัญไม่มากไง “ใครทำก็ได้” คงใช่ในส่วนหนึ่ง แต่บางทีก็ขึ้นอยู่กับว่า “ใคร” คนนั้นเป็นอย่างไร…

งานไม่สำคัญแต่คนสำคัญ

เป็นจริงที่ในหลายงาน หลายหน้าที่ที่ไม่มีเราเขาก็ทำงานกันได้… ก็แล้วใครจะยอมปล่อยให้ไม่มีใครทำล่ะ? ก็ย่อมต้องทำกันให้ได้ต่อไป ทว่าใครทำก็ได้ไม่ได้แปลว่า “ทำได้เหมือนกัน” ตรงนี้แหละ “สำคัญ”

แม้งานอาจดูไม่สำคัญ แต่ผู้ทำให้ “งานเรา” มีค่าขึ้นมาได้คือ “ตัวเรา” เท่านั้น เช่น สมมติว่าเรามีหน้าที่นับของ ที่เหมือนว่าใครที่นับเลขเป็นก็ทำได้ แต่เรานับได้รวดเร็ว และไม่เคยผิดเลย แบบนี้ดูเริ่มจะแตกต่าง…

ทีนี้ส่วนใหญ่งานที่เราคิดว่าไม่สำคัญนั้น มักต้องทำกันหลายคน ก็จะยิ่งมีการเปรียบเทียบให้เห็นความแตกต่าง ความสำคัญได้มาก เพราะคนอื่นนับผิดบ้าง นับช้าบ้าง เช่นนี้แหละ ถ้าเราเหมือนเขาเราก็ไม่สำคัญ…สล็อต