เคยไหมที่เรามีความรู้ มีประสบการณ์ในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ มากพอจนรู้ด้วยว่า มันมีอีกด้าน อีกรูปแบบที่ดีกว่า ประมาณว่า ถ้าเราเปลี่ยนไปทำแบบนั้น ผลลัพธ์บางอย่างจะดีกว่าที่เป็น แต่เราก็เลือกที่จะไม่ทำ…

เป็นอีกครั้งที่เขียนบทความเรื่องหนึ่งอยู่ แล้วฉุกคิดอีกเรื่องขึ้นมา เหตุด้วยเรื่องที่จะเขียนนั้นเป็นเหตุการณ์ปัจจุบัน ซึ่งบทความถ้าอยู่ในกระแสจะมีคนสนใจและอ่านมากกว่า สังเกตได้ง่าย ๆ จากการวิธีการทำข่าวของสื่อส่วนใหญ่…

แต่ผมกลับหยุดคิดและไม่อยากให้มันอิงกับปัจจุบันมากเกินไป…

“ไม่อยากให้คนสนใจเหรอ? ไม่อยากให้คนอ่านเยอะ ๆ หรือ?”

คำตอบคง “ไม่ใช่” เขียนแล้วก็ย่อมอยากให้มีคนอ่าน.. “แล้วทำไมไม่ทำในเมื่อมันน่าจะดีกว่า?”

นั่นสินะ.. ก็เลยกลายเป็นแง่คิด หรือเรื่องราวชวนคิดทบทวนตัวเองกันขึ้นมา

ในเมื่อดีกว่าแล้วทำไมไม่ทำ?

มันคงมีหลายเหตุผลตามแต่กันไปที่คิดว่าบ้างก็รู้ตัว บ้างก็ไม่รู้ตัว คนอื่นหรือแม้แต่เราอาจมองไปเองง่าย ๆ แค่ว่า “ดื้อ” ก็ได้ “ดันทุรัง” ก็ได้ ซึ่งเมื่อลองทบทวนตัวเองดูน่าจะมีเหตุผลไม่กี่ประการ

ดีในสายตาใคร?

แบบไหนดีกว่ากัน? หลายเรื่องมันไม่มีเหตุผล หรือมีบรรทัดฐานแท้จริงมาวัดได้ ยกตัวอย่างที่น่าจะชัดเจน เช่นว่า สมัยนี้ เรียนปริญญาดีกว่าไม่เรียนอยู่ไหม หรือ ทำงานไปเรียนไป กับ เรียนอย่างเดียวแบบไหนดีกว่ากัน ซึ่งจุดมุ่งหมายแม้จะไปในทางเดียวกันคือ สำเร็จในชีวิต มันก็ยากบอกว่าเลือกแบบไหนดีกว่ากันแท้จริง

ดังนั้นเมื่อมีประโยคแนว น่าจะแบบนั้น, ทำไมไม่เลือกแบบนี้ ซึ่งมันก็อาจดีกว่าดังเขาว่า แต่เราก็ไม่ทำ เพราะมันดีแค่สายตาเขา ความคิดเขา…

หากถามว่าแล้วเราเลือกสิ่งนี้เพราะอะไร ในเมื่อผลที่ได้อาจคลุมเคลือ หรือยากสรุปเช่นนี้ ส่วนใหญ่เราก็เลือกเอาที่ “ได้ประโยชน์ตรงหน้า” หรือไม่ก็แค่ “สบายใจที่สุด” ในการเลือกทำของเรานั่นเอง แต่ก็มีข้อควรระวังอยู่นะ…***